11. novembar 2016.
I u Kraljevu, polaganjem venaca na Trgu srpskih ratnika, obeležen Dan primirja u Prvom svetskom ratu u kojem je, procentualno, najviše žrtava imala Srbija
Dan primirja u Prvom svetskom ratu u Srbiji se obeležava od 2012. godine, u znak sećanja na dan kada su 1918. godine u železničkom vagonu u Kompjenju, sile Antante potpisale primirje sa Nemačkom i time okončale Prvi svetski rat.
Polaganjem venaca na Spomenik srpskim ratnicima palim za slobodu otadžbine od 1912. do 1918. godine na Trgu srpskih ratnika u Kraljevu, Kraljevo je danas obeležilo Dan primirja u Prvom svetskom ratu. Venac su, u ime grada, položili gradonačelnik dr Predrag Terzić i njegova zamenica Marica Mijajlović, ali i predstavnici Raškog okruga stranaka, vojske i policije, boračkih i mirnodopskih udruženja. 
– Danas obeležavamo 98 godina od dana kada je taj strašni rat i zvanično završen, u kojem je Srbija imala ogromne gubitke, a nadam se da se tako veliki sukobi više neće dešavati i da će ljudi naći druge načine da svoje probleme rešavaju ne koristeći oružje – poručio je gradonačelnik Terzić
Veliki rat, kako su ga zvali, jer strašnjiu pogibelj svet do tada nije video, bio je kataklizma evropskih, a potom i svetskih razmera.
Istorija kaže da su od svih naroda koji su bili zahvaćeni tim ratom Srbi platili najveću cenu, jer procentualno, u odnosu na broj stanovnika, najviše žrtava u tom ratu imala je Srbija. Prema naknadnim procenama, smatra se da je u Srbiji tada poginulo i umrlo više od 1.247.000 ljudi, ali tim brojem nisu obuhvaćeni Srbi koji su tada živeli van matične države, a pripadnici srpskog naroda stradali su i na teritoriji Bosne, Hercegovine, Crne Gore, Srema, Banata, Bačke, Slavonije, Hrvatske, Dalmacije.
Nema sumnje, kažu istoričari, iako je nemačka ofanziva u proleće 1918. bila zaustavljena, a kontraofanziva savezničkih snaga tog leta na Zapadnom frontu dodatno onesposobila nemačku vojsku, ključni događaj za okončanje Velikog rata bio je proboj Solunskog fronta, u kojem je uloga srpske vojske bila izuzetno značajna. Jer, kada je srpska vojska uz pomoć francuske vojske probila Solunski front, glavnokomandujući nemačke vojske i vojske centralnih sila, generali Hindenburg i Ludendorf, zatražili su potpisivanje primirja. Srbi su prvo iz Trojnog saveza izbacili Bugarsku, a zatim su direktno ugrozili Austrougarsku i to je bio signal za Nemačku da mora da potpiše primirje. Ona je 11. novembra pristala na prekid neprijateljstava, razmenu zarobljenika i povlačenje sa teritorije Francuske.
Nakon primirja potpisanog u vagonu u Kompjenju, na Versajskoj mirovnoj konferenciji u Parizu 1919. potpisan je mir između zaraćenih strana. Zanimljivo je da je vrhovni komandant savezničkih snaga, francuski maršal Ferdinand Foš, koji se zalagao za postavljanje teških mirovnih uslova Nemačkoj, nezadovoljan Versajskim sporazumom izjavio: „Ovo nije mir. Ovo je primirje na dvadeset godina“. To se, nažalost, i obistinilo, jer je Drugi svetski rat – 1939. godine.
Kao glavni motiv amblema ovog praznika je cvet Natalijina ramonda, ugrožena vrsta u Srbiji. U botanici je poznat i kao cvet feniks. Osim ovog, u amblemu se pojavljuje i motiv trake Albanske spomenice, koja se nalazi iznad cveta. Preporuka je da se ovaj amblem nosi na reveru u nedelji koja prethodi prazniku,
