Život monahinja u Manastiru Žiči veoma je dinamičan, nasuprot ustaljenom mišljenju da u manastirima preovlađuje tihovanje
Bogosluženja u Manastiru Žiči počinju u 4:00 ujutru sa „polunoćnicama“, u nastavku je jutrenje, a zatim sveta liturgija. Posle toga monahinje imaju mali odmor, pa tek onda, u 10 sati prvi obrok koji one zovu ručak. Posle ručka slede brojna manastirska „poslušanja“.
U manastiru postoje radionice za vez i šivenje. Veze se isključivo za potrebe manastira, odnosno za potrebe crkvenog bogosluženja, a radi se uvek na prirodnim materijalima: saten, pliš, lan… Sve ove detalje o životu u Manastiru Žiči, ali i zanimljive priče iz njegove istorije, stradanja i obnova, možete da vidite u najnovijoj video reportaži pod nazivom „Manastur Žiča –istorija i život u Manastiru“ na You Tube kanalu „Nasleđe“.
Pogledajte u filmu zašto Žiču zovu „majkom srpskih crkava“ ili „srpskim Sionom“
Žiču su pustošili i palili Bugari, Mongoli, krstaši sa zapada, turski osvajači, ali najveća razaranja su joj naneli Nemci koji su, očigledno, bili dobro proučili njen značaj za duhovnost, kulturu i tradiciju srpskog naroda
Kad su braća, sinovi Stefana Nemanj,e prinčevi Stefan Prvovenčani i Sveti Sava 1219. godine završili zidanje ove srpske svetinje, koje je trajalo deset godina, odlučili su da to bude manastir za krunisanje srpskih vladara. Kad je manastir Žiča završen i osveštan, Sveti Sava je iz Carigrada doveo najpoznatije vizantijske slikare i oslikao njene zidove do poslednjeg milimetra.
Pred oltarom ove bogomolje prvi je krunisan njen zadužbinar Stefan Prvovenčani. Krunisao ga je i miropomazao prvi srpski arhiepiskop Sava 1221. godine. Posle Stefana Prvovenčanog, kraljevskom krunom u Žiči okitio se njegov najstariji sin Radoslav koji je poznat po tome što se oženio vizantijskom princezom. Nezadovoljna srpska vlastela svrgnula je Radoslava i na presto dovela njegovog mlađeg brata Vladislava koji je krunisan u manastiru zadužbini svog oca. Sledeći Nemanjić koji je u manastiru stavio krunu na glavu bio je Radoslavov mlađi brat Vladislav. Nasledio ga je, i krunisao se u Žiči njegov sin Dragutin, a potom i Milutin.
Za vreme petovekovnog mraka za naš narod, pod turskom vladavinom u Žiči nije bilo krunisanja srpskih vladara. U njoj su kasnije miropomazani kraljevi Milan i Aleksandar Obrenović, zatim Aleksandar Karađorđević i Petar Drugi Karađorđević koji je krunu stavio kad je imao samo 18 godina 1940. godine.
Kad je zidanje manastira završeno Sveti Sava se u Nikeji kod grčkog cara Teodora i patrijarha vaseljenskog Manojla izborio za samostalnost Srpske pravoslavne crkve. Sveti Sava je postao prvi srpski arhiepiskop, a njegova rezidencija bila je baš u Žiči.
Stefan Prvovenčani joj je poklonio nekoliko hiljada hektara zemlje, sedam planina sa pravom korištenja prirodnih bogatstava, mnogo stada i pastira i 54 sela koja su bili njeni feudi i koja su radila za manastir. O bogatstvu i sjaju manastira, njegove riznice i darova pročulo se i van države Nemanjića, pa je i zbog toga i zato što je bila centar pravoslavlja za osam vekova manastir Žiča stradao, kako se pretpostavlja, 18 puta.
Nemačke štuke su bombardovale manastirska zdanja 10. oktobra 1941. godine kada je u potpunosti srušen samo jedan zid. Nezadovoljni učinkom, jer je najveća bomba, božjom promisli, promašila cilj, došli su sutra sa tenkovima i zapalili sve što je bilo manastirsko i streljale sve kaluđere.
M. M. D.
