Izložba čiji je zadatak da posetioce podseti na delo zavičajnih stvaralaca čiji se pesnički glas i danas čuje i predstavlja važnu kariku u negovanju poezije u gradu na Ibru
U susret obeležavanju 140 godina imena grada Kraljeva (19. april) i Svetskom danu knjige (23. april) Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani” Kraljevo priredila je izložbu Glasovi koji traju, koja će tokom aprila i maja biti postavljena na Trgu Jovana Sarića. Namera autora izložbe, Dejana Aleksića i Ane Gvozdenović, bila je da odabranim stihovima podsete posetioce na delo zavičajnih stvaralaca čiji se pesnički glas i danas čuje i predstavlja važnu kariku u negovanju poezije u gradu na Ibru.
Neki od zastupljenih autora su rođeni u Kraljevu, drugi su u njemu proveli deo svog radnog veka, bili bliski saradnici kraljevačkih književnih glasila Oktobar i Povelja, članovi Književnog kluba Kraljevo i sl. Delo nekih od njih davno je prevazišlo lokalne okvire, a mnogi imaju nezaobilazno mesto u kulturi minulog veka.
Na panoima su se našli stihovi: Vasilija Milojevića, gimnazijskog profesora filozofije, logike i psihologije (1953–1971); Radomira Prodanovića, stradalog na Vaskrs 1944. tokom savezničkog bombardovanja, a čiji su se stihovi našli i u Antologiji Miodraga Pavlovića; Kazimira Viskovića, koji 1959. učestvuje na Zmajevim dečjim igrama u Sremskoj Kamenici, a koga predstavljamo stihovima iz zbirke Neda (1952), posvećene prerano stradaloj sestri Nedeljki; Dragana Ilića Niškog, za koga je, po zapažanju Bogdana Mrvoša, „svet bio rđavo skrojen”, koji je bio obrazovaniji od svojih vršnjaka, mudriji, dosetljiviji, „sa jasno izgrađenim osećanjem ponosa i časti. Prerano dozreo…”; Milana Đokića, pesnika i slikara, ali i vrednog konzervatora kulturnog nasleđa; Bogdana Mrvoša, glavnog i odgovornog urednika kraljevačkog Oktobra, te potom pančevačkog književnog glasila Tribina i Kulturne rubrike lista Borba; Rajka Kneževića, koji se potpisivao i kao Rajko Opori, a čija je zbirka Cvet narandže iz vrta čipova posthumno objavljena u kraljevačkoj Povelji;
Tu su i stihovi Milutina Petrovića, po sudu brojni književnih kritičara, jednog od najznačajnijih savremenih srpskih pesnika; Slobodana Lazovića, pripovedača i pesnika, britke misli i stamenih uverenja; Ljubiše Mišića, nekadašnjeg člana Poveljine Redakcije zaduženog upravo za poeziju; Zorana Veskovića, pesnika osobenog lirskog sentimenta koji je svoje delo vezao za kraljevački Književni klub; Draginje Urošević, dobitnica nagrade „Branko Miljković”, čiji su stihovi neretko obojeni duhovnim traganjem; Dušana Stojića, jednog od osnivača Manifestacije Žički duhovni sabor Preobraženje, novinara, pesnika, muzičara; haiku stihovi Nenada Burgića, „jedinstvene ličnosti u našoj diplomatiji i kulturi”, te stihovi Dragana Đokovića, stvaraoca svedenog izraza i vrsnih minijatura.
Ana Gvozdenović
Foto: Ivan Spasoejvić
