Roman „Tremor” kraljevačkog autora Ivana Novčića, nedavno je predstavljen kraljevačkoj publici u biblioteci „Stefan Prvovenčani”.
Ovo je Novčićev drugi roman (njegov prvi roman „Trn u peti” objavljen je 2023. godine). Za roman „Tremor” Novčić je dobio treću nagradu na Konkursu za dodelu književnog priznanja „Zlatna sova” za najbolji romaneksni rukopis u 2024. godini. Knjigu je objavio Zavod za udžbenike i nastavna sredstva iz Istočnog Novog Sarajeva.
Moderator promocije bio je Aleksandar Marić, kraljevački pesnik koji je ukazao na tematsku okosnicu romana, a dublju analizu dala je Ljiljana Pavlović Ćirić, književna kritičarka i pesnikinja, koja je kao specifičnost Novčićevog rukopisa istakla Novčićevu umešnost u karakterizaciji junaka.
Na promociji je govorio i Rade Erac, autorov prijatelj, koji je izrazio prijateljsku podršku i divljenje Novčićevom književnom naporu i njegovim rezultatima.
O svom delu govorio je i autor, a publika je imala priliku da čuje i odabrane delove romana „Tremor” koji je, kako se navodi u obrazloženju žirija, treću nagradu na konkursu Zlatna sova zaslužio, između ostalog, i „kao starozavetna priča o patnji, veri i žrtvi pomirenja, o tuđini koja će „polomiti kičmu maternjem jeziku” i tako razvejati balast prošlosti tog jezika otežalog od pravoslavlja, rastočenog u sećanjima na poslednje ratove, na prostore sna u kojima jedino misao o sreći dospeva da se zagrli sa sopstvenom senkom na drugom kraju mosta – čineći ovaj roman svojevrsnim svedočanstvom o prošlom i onome što nam je od prošlog ostalo“.
U obrazloženju se dodaje:
„Suočeni smo sa ljudskom egzistencijom u kojoj se prošlost i sadašnjost ukrštaju, čineći budućnost nepodnošljivom, a ritmičko podrhtavanje postaje ne samo karakteristika telesnog, nego i konstanta duhovnog ambijenta i poprišta.
Sadašnjost koju potresaju nanosi prošlosti – suočava glavnog junaka sa nasleđem i usudom predaka, ali i sa posledicama sopstvenih izbora načinjenih uz prisustvo neznane kobi, prihvaćene prećutno, urođenim stidom i trpljenjem. Na taj način, kroz sudbinu glavnog junaka Avrama Lojanice, prosijavaju životi četiri generacije jedne porodice, a raskoli i batrganja na ličnom planu – oslikavaju iskušenja i događaje na opštem, onom koji čini našu ne tako daleku prošlost.
Ožiljci Drugog svetskog rata, prolivena četnička i partizanska krv, neminovnost svrstavanja koje donosi nemirnu savest, nesnalaženje u postrevolucionarnoj podeli i gušenje netrpeljivosti prema novom poretku u promiskuitetu, ono je što uz visoko podignutu ikonu iza koje se zaklanja napaćena žena pred ludilom svog muža – ostaje potomstvu u amanet, da ga uz napabirčene sujeverice upozorava na nesreću.
Slutnja savršenstva „na predelima socrealizma kada su maske prekrile svaku porodičnu anomaliju”, obeležiće u drugoj generaciji odrastanje glavnog junaka, uz brata kog prerano odnese kockarska strast i sestru koju pogrešni izbori gone na drugi kraj sveta, da sreću ne pronađe ni u zajednici sa drugom ženom.
Posle njih ostaje jedino Avramov sin Isak, naslednik porodičnog imena Lojanica, koji će još u detinjstvu odbolovati očeve usude i majčinu potragu za materijalnim u tuđini i izborom sopstvenog puta pokazati kako o „tom Zapadu” ne misli kao njegov otac.
Gotovo refrensko ponavljanje onog simboličnog, otrežnjujućeg i dvogubog „SAD”, pisanog velikim slovima, koje razvejava prijatelje po svetu i puni naše prostore emigrantskom maglom – potresa svaku generaciju istim pitanjem. I to večito: otići ili ostati – urezuje se bolno u pamćenje.“
